Η δικιά μας ΕΙΡΗΝΗ
Το πρωινό ψιθύρισμα της μάνας στο αυτί του παιδιού, «ξύπνα»
η ζεστή αγκαλιά της.
Τα παιδιά όλου του κόσμου
-« ελπίδα»-
Τα καθαρά πρόσωπά τους.
Η καθαρή ψυχή τους αλλά και των ανθρώπων.
Η δίψα για Ζωή.
Η δίψα για Μάθηση.
Ένα τεράστιο χαμόγελο που τυλίγει όλο τον κόσμο,
η γνωριμία με καινούριους ανθρώπους.
Να μοιράζομαι το φαγητό μου.
Ηρεμία και γαλήνη.
Κάθε ευτυχισμένη στιγμή που περνάει.
Το ταξίδι της ζωής.
Το παν για τον άνθρωπο.
Ένας ανθισμένος κήπος που ξεχειλίζει από ζωή και χωράει όλο τον κόσμο.
Ο ήλιος που φωτίζει
Ο κόσμος που γιορτάζει
«Αδελφοσύνη»
Συγκεντρωμένες λέξεις σε Μία,
κι όλες αυτές που δεν είπαμε
«ένα μεγάλο ευχαριστώ που πρέπει να πούμε»
Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Επιστροφή στα θρανία στις 10/05/21 Η χρήση του self - test δρα συμπληρωματικά στα ήδη ισχύοντα μέτρα, που περιλαμβάνουν υποχρεωτική χ...
Ένα Μουσείο στο Σχολείο
-
ΤΟ ΚΑΜΕΝΟ ΔΑΣΟΣ Κάποτε σε ένα χωριό ζούσαν δυο παιδάκια ο Πέτρος και η Μαρίνα. Τα παιδάκια αυτά ήταν φίλοι και παίζανε μαζί. Έξω από το...
-
Στα Βορινά της Ελλάδας στα σύνορα με τη Π.Γ.Δ.Μ βρίσκεται ένας ΑΚΡΙΤΙΚΟΣ άγονος κατά το μεγαλύτερο μέρος του νομός. Ο νομός ΚΙΛΚΙΣ. Στο κέντ...
-
Ένα σχολείο ...μία παρέα Μαθητές της δεκαετίας του 60 βοηθούν με φτυάρια και αξίνες στο χτίσιμο του σχολείου 1ο Φύλλ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.